سلام

از روزي که اين حديث قدسي رو شنيدم:

اگر آنان که از درگاه من روي برتافتند مي دانستند که چقدر مشتاق آنان هستم هر آينه از شوق جان مي سپردند
به اين فکر ميکنم که تا پايان عمرم چقدر ازاين حديث رو ميتونم درک کنم . الان بعد از 17_18 سال از اون روز ميبينم که پيمانه خاليست.

به قول حافظ:

چهل سال بيش رفت که من لاف ميزنم....

وبا اميد به رحمتش خودمو دلداري ميدم...

التماس دعا