سلام.
منم به رسم قديم امدم و بعد از مدت ها وبلاگ هايي را چک کردم که چند سال پيش مدام صفحه شان را رفرش ميکردم تا بلکه مطلب جديدي ظاهر شود.
من به دنبال يک دوست قديمي امدم در ادرسي که از خانه ي مجازي اش داشت بلکه خبري بگيرم.از ساکنين جديدش ادرسي شماره تلفني چيزي بگيرم...
بعد ديدم نه هنوز خانه ي قديمش را دارد و هنوز به رسم قديم از پارسي بلاگ پيام برگزيده شدن برايش مي ايد.انگار هنوز در همين جا صداي برخورد انگشت هايش با کليد هاي نداشته کيبرد زنده است

دلم براي ِ لمسِ تک تک کلمات کيبورد که از عمق جانم دست مهر برسرشان ميکشيدم لک زده است..
دلم براي اندکي نوشتن آن هم با سروصداي دکمه هاي مربعي شکل کوچک تنگ شده است..
دلم براي قديم وآن کامپيوتر سفيدم که کلي خاطره باهاش ثبت کرده ام تنگ شده است..
به کجا چنين شتابان داريم ميدويم ..
قلمتون پايدار بانو..

جالب بود